Είναι παράξενα κίτρινη μέσα στο μπλε. Ανάβει το τελευταίο σπίρτο της θύμησής του. Όταν χαράξει, τα σημάδια θα ζουν στη γλώσσα τους. Στο άγγιγμα του δέρματος οι πόροι ανοίγουν και μπαίνει. Η ηδονή. Όλη η θάλασσα χύθηκε πάνω της.



(απόσπασμα από το κείμενο "ΧΩΡΑ")

Κυριακή 17 Σεπτεμβρίου 2017

ΗΡΕΜΙΑ

Τα πνευματικά δικαιώματα της φωτογραφίας ανήκουν στον φωτογράφο Χάρη Τσιλόπουλο


Σ’ ακούω ηρεμία
Στα σωθικά μου αντηχείς
Εναρμονίζεις τους φόβους μου
και ξανά πάλι μεθάς

Σ’ ακούω ηρεμία

Μια μελωδία παράφωνη
αντλείται και μπορεί
Μα άοσμη πλανάται

Άχρωμα μου δίνεσαι
μου κρύβεσαι υπέροχα
Και γίνομαι ωχρόφαιος
λογικός και επιπόλαιος

Παράφρον θέμα
μοιάζει πλέον αυτή η ησυχία
Κυλά και χάνεται

Και πότε -  πότε επαναφέρεται


Χάρης Τσιλόπουλος





Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου